Ene Buer koam no de Stadt un jollde en de Apetek allerhand Sakes für dorr Hushalt. Als hä betalde seit dä Apeteker "Merci"
Merci , merci, deit de Buer, wat soll dat hesche? Wie hä nu et Oves no Hus koam, mäk hä sech de Pief ahn on jing no sinne Nover. Hä vertellde däm, dat hä dise Morje no de Stadt jejange woer un dat dä Apeteker för öm Merci jeseit hot. Dat jlöv ech net sät dä Nover. Doch,doch sät dä Buer un nu sach mesch ens wat dat hesche soll. Dä Nover, koss dem buer net besongisch joot lieje un hot die Idee, demm ens eene ut te wösche. Pass ob sät dä Nover un mäk enne kräftije Zoch ut sinn Pief, du dörfs desch aver net opreje wenn esch desch sach wat merci hesch. Nu kall schon esch well et jez wi-ete un kret enne janz rue Kop.
Merci bedük so völl wie Oas, I-asel Stockfösch, Schohpskop. Do fing dä Buer an ze schühme un bröllde:"Lot mesch en de Stadt komme dann wiad esch demm Apeteker dat Merci verdrieve.
Kotte Tid drop moß dä Buer e Kalef no de Stadt brenge un moßss en de Apetek noch en Klenichket huale. Hä bezallde un dä Apeteker seide wier: merci merci.
Dat woar för dä Buer zevöll. Ech bön net merci,. Du bös merci, Din Frau es merci, Din Kenger send merci, din janze Famelich es merci un dann pagde hä die Düer un schmiet die, dat de janze Apetek wagelte.
Quelle: Unsere Heimat. M,Gladbach 1926
Auch vor 100 Jahren gab es schon Plattdeutsch-Ecken